Ernst Barlach: De Minsch, de twiefeln deit

• Ernst Barlach (1870 - 1938)
• De Minsch, de twiefeln deit
• 1937
• Holt (Teak)
• 107,5 cm hoch

Ofschonst Barlach all bannig krank wier, makt hei 1937 in sien vörletzt‘ Läbensjohr noch fief Holtfiguren. De Figur Minsch, de twiefeln deit, grippt ein Figur vun 1930 wedder up, för dei hei dunn miehrere Teiknungen makt harr. Harr hei tau de Tied dat Twiefeln allgemein för jedein Minschen annahmen, makt hei nu dütlich, dat hei sick sülwst meinen deit. Nahdem de Nationalsozialisten 1933 dat Seggen hebben, maken sei ok Barlach as Minschen un as Künstler fardig. Dat füng all an, as national-reaktionäre Lüüd em bi den Buug vun siene Kriegerehrenmale in de Weimarer Republik angräpen. Sien Wannersmann in‘n Wind vun 1934 wiest ein Mann, de em ähneln deit un de sienen Willen nich upgifft, sünnern gägen den Geist vun de Tied gägenan geiht. Disse Figur steiht ok dorför, dat sick Barlach ok nich dörch Drangsalieren afbringen lött vun sein‘ humanistischet Minschenbild.

Dat hei so denken deit, ward ok nich kaputt makt dörch de infame Aktschion „entartete Kunst“ vun 1937, bi de sei oewer 670 Kunstwarke vun Barlach ut öffentliche Sammlungen un ut de Stadt wegnähmen. Wegg dorvun warden ok taunicht‘ makt. Liekers fragt de Künstler sick: Heff ick den rechten Läbensweg inschlahn? De dramat‘sche Figur vun den Minschen, de twiefeln deit gifft mit ehren Utdruck un de passend Kompositschion ‘ne klore Antwuurt. Barlach sienen Kampf gägen den Ungeist vun seine Tied blifft dat faste Fundament vun siene Kunst. Dat drückt hei klor ut. Hei schnackt vun „Gägensätz, de sick nich verdrägen“, vun twei Instellungen, „vun de Geistigen un de anner, de Ungeistigen.“ (1932)