Ernst Barlach: Ein, de fleut‘

• Ernst Barlach (1870-1938)
• Ein, de fleut‘
• 1936
• Zink
• 59,2 cm hoch

De Fries mit de, de lüüstern (1936 fardig worn) is dat Wark mit dat gröttst Bedüden, vun all de Saken, de dorbi rutkamen sünd, wenn Barlach sick mit Musik beschäftigen ded. De Fries is entstahn ut dat, wat hei sick 1926 utdacht hett för ein Denkmal för Beethoven. Disse Buug keem denn oewer nich tau klappen. Tau seihn sünd Minschen, de stahn un ganz un gor in de Musik insunken sünd. Dat süht so ut, as wenn de ‘ne Melodie tauluustern, de ein blot ut de Fiern hüüren kann. All tau de Tied, as hei in Paris läwt hett, 1895-96 teikent un makt hei ümmer wedder Figuren, de Musik maken orrer singen. De Musik is för Barlach ümmer wedder ein Born för siene Inspiratschion. Dat süht‘n an de Warke, de dat direktemang orrer so‘n beten üm de Eck dacht, utdrücken daun.

Bi Ein, de fleut‘, weggen hei in siene laate Tied makt hett, wiest hei uns ‘n jungen Mann, de up so‘ne Oort Schalmei spälen deit. Dat erinnert ein an ein Häudsjungen orrer ein ward binah arkadisch‘ tau Maud. Disse Figur vun einen Muskanten, de up de Fläut blast, hett Barlach sick all 1920 utdacht för de Villa vun den Fabrikanten Leo Lewin in Breslau. Dor süll de Fleutenblasjung bi ‘ne Trepp tau stahn kamen. Dat Projekt, för dat Barlach miehrere Figuren plant, kümmt oewer ok nich tau klappen. Ierst ‘n poor Johrteinte laater makt hei disse Statue, de för dissen architektonischen Infall dacht wier, as enkelne Figur.