De Gägend vun Mäkelborg vun Wismar bet Waren un Woldegk, de ok „Binnen-Ostsee-Endmorän“ nömt ward, is nah de Iestied orrer ok Kolle Tied üm 18.000 vör Chr. enstahn.
Vun de Germanen – de Langobarden, Warnen un Semnonen – stammen de Grotsteingräwer.
De slawischen Stämm‘, de denn kamen, bedriewen vun dat 7. Johrhunnert an Veihtucht un sei ackerieren. Wo sei siedeln, brennen sei vörher dat Holt dal. De Slawen kennen sick ut mit den Ackerbuug up miehrere Feller, bruuken den hölten Hakenplaug un hökern mit de Skandinavier. Sei läben tausamen in Familien, de ok Dörpsgemeinschaften sünd. Ehre Götter achten un iehren sei in kultisch‘ Hauptstäden. De Doden warden beierdigt, oft ward ehr noch wat mit in‘t Graww gäben. De wichtigsten Städen vun de Obodriten in‘n Westen un de Lutizen in‘n Osten sünd Borgwallanlagen. In dat 10. Johrhunnert gellt Nakon as ‘n bannigen Slawenfürsten.
Vun 1142 an kassiert de Sachsenherzog Heinrich de Löw‘ de Landen. Hei winnt 1164 oewer de Obodriten un grünn‘t de Grafschaft vun Schwerin. Denn‘ Slawenfürsten Pribislaw gifft hei ‘n grot Deil vun dat Land as Lehen. Inwanderers ut Neddersassen, Westfalen un ut de Gägend an‘n Nedderrhein un Flandern buugen Hufendörper. Nieg un wichtig is de Karrenplaug, de bi‘t Pläugen den Bodden ümwöltert.