Alrauna (Mandragora officinarum/Mandragora lekarska)

• Korzeń
• długość: 27 cm

Alrauna to roślina kwitnąca, która oprócz znaczenia medycznego, ma także znaczenie legendarne.

Jej nazwa związana jest z mistycyzmem germańskiego słowa „runa” (tajemnica, szept). Jej grecka nazwa „Mandragora” składa się ze słów „mandra” (stajnia) oraz „agora” (miejsce spotkań), gdyż rośnie ona często w pobliżu tych miejsc. Grecy poświecili tą roślinę bogini Afrodycie. W Starym Testamencie Rachela używała jej do leczenia swojej bezpłodności (Księga Rodzaju 30, 14-16). Szulamitka za jej pomocą zwiększała żar miłości jej oblubieńca (Pieśń nad Pieśniami 7, 14). Hildegarda z Bingen (1098-1179) opisała jej zastosowanie przeciwko melancholii oraz seksualnej żądzy. Jednak przed jej użyciem należało pozbyć się siedzącego w niej diabła za pomocą źródlanej wody.

Według średniowiecznego folkloru mandragora miała rosnąć pod szubienicami, gdzie sperma powieszonych mieszała się z ziemią. Długi, sięgający do 50 cm w głąb ziemi podwójny korzeń przypomina parę ludzkich nóg i w ten sposób być może przyczynił się do opisywania jej, jako kobolda. Korzeń noszony jako amulet powinien chronić przed złem. Sagi głoszą, że zbiory tej rośliny sprawiały kłopoty.

Według najnowszych badań, zawarte w niej składniki aktywne: hioscyjamina, skopolamina i atropina tworzą kombinację mająca łagodzić stany zapalne stawów i depresje.