Ernst Barlach: Śpiewający człowiek

• Ernst Barlach (1870–1938)
• Śpiewający człowiek - Singender Mann
• 1928 rok
• cynk
• wysokość: 49,3 cm

W twórczości Ernsta Barlacha pojawiają się liczne motywy, które artysta podejmował w rożnych fazach swojego życia, takie jak czytelnicy, postaci żebraków i czarownic, a nawet śpiewacy. Zamiłowanie Barlacha do muzyki, cenił przede wszystkim Bacha, Beethovena, Schuberta i Mozarta, a szczególną estym darzył „Operę za trzy grosze” Bertolda Brechta z muzyką Kurta Weilla, zaowocowało wielorakim wpływem na jego twórczość malarską i literacką. "Śpiewający człowiek" to jedno z najbardziej znanych jego dzieł, które przedstawia młodego mężczyznę z zamkniętymi oczami skupionego na śpiewie. Artysta, jak to często w jego przypadku bywało, przedstawił sytuację dość lapidarnie. W skondensowany i ponadczasowy sposób Barlach po raz kolejny odwołał się do podstawowych ludzkich ekspresji, które zrozumieć można bez względu na korzenie kulturalne.

Nie chodzi w tym przypadku o jakąś konkretną melodię czy znaną piosenkę: w tym rzeźbiarskim obrazie osadzony jest zapomniany, introspektywny śpiew bez celu i przeznaczenia. Takich ludzi spotyka się w każdym miejscu i o każdym czasie. Postawa wyrzeźbionej postaci wydaje się w pierwszej chwili dość niezwykła: motyw zgiętej prawej nogi i splecionych na niej dłoni jest zapożyczony ze sztuki wschodnioazjatyckiej, a dokładnie z rzeźby buddyjskiej. Podobnie jak sztuka Egiptu i Indian amerykańskich, sztuka ta zawsze dostarczała Barlachowi inspiracji.