Islandzki kuter typu HRB 54

• Materiał: blacha
• 66,4 x 15 x 35 cm
• twórca modelu pozostaje nieznany
• Długość oryginalnego kutra: 34,7m/szerokość: 7,2m/wysokość: 2,7m

W 1793 roku Hans Jürgen Lemm stworzył stocznię, jako rodzinną firmę, która wyprodukowała wiele, dobrej jakości łodzi. Franz Lemm rozszerzył jej techniczne możliwości, otrzymując w 1893 roku tytuł "Hofschiffbauer". Podczas I wojny światowej, w 1917 roku przedsiębiorstwo kupił dom bankowy Carlo Z. Thomsen. Z powodu inflacji i kryzysu światowego wyniki finansowe stoczni były niestabilne, przez co produkowano również m.in. słupy wysokiego napięcia dla brandenburskich zakładów elektrycznych. Po II wojnie światowej, stocznia jako ważna dla przemysłu wojennego, została obsadzona przez armię sowiecką. Od 1945 roku dostarczała produkty do napraw statków, później zaś eksportowała swoje wyroby do ZSRR.

Stocznia otrzymała swoje pierwsze zlecenie od krajów zachodnich pod koniec 1964 roku. Dotyczyło ono budowy 18 kutrów rybackich typu HRB 54 dla 10 islandzkich spółdzielni rybackich. Ich załogę stanowiło 15 osób, miały one pojemność 253 BRT, prędkość wynoszącą 9,5 węzła oraz mogły przebywać na otwartym morzu do 11 dni. Na życzenie zleceniodawcy otrzymały one silniki diesla o mocy 660 KM z fabryki Lister Blackstone typ ERS 8 M oraz śrubę napędową o trzech łopatach wyprodukowanych przez LIAAN. Dwa z tych kutrów doznały awarii – "Bardi" (nr. budowy: 109, 406 egzemplarz wyprodukowany po 1945 roku) w dolnym biegu Elby doznał kolizji oraz "Nattfari" (nr. 2441) w czasie wodowania zawisł dziobem na pochylni. W nawiązaniu do islandzkich przesądów właściciele potraktowali te incydenty jako znak szczęścia – co później się potwierdziło.