Karafka z zatyczką - prezent od cesarzowej Augusty

• Podpis: Geschenk I. M. Kaiserin Augusta an den Frauenverein Kr. Grimmen
• Manufaktura szkła Fritz W. Heckert w Petersdorf /Śląsk
• Szkło szlifowane, grawerowane, emalia i złota farba
• Dekoracja typu Jodphur
• około 1885 rok
• wysokość: 22 cm

Artystycznie pomalowana emalią i szlifowana karafka jest produktem śląskiej manufaktury szkła Fritza Heckert w Petersdorf na Śląsku. Ten typ dekorowania szkła nazywa się "Jodphur". Eksponat pochodzi ze zbiorów malarza Maxa von Rüdiger z Lage (Poczdam). Po uporządkowaniu jego domu przez spadkobierców karafka trafiła do antykwariatu w Berlinie, a następnie do muzeum Grimmen.

Karafka oprócz paru znamion, posiada na zatyczce srebrną banderolę z napisem: Geschenk I. M. Kaiserin Augusta an den Frauenverein Kr. Grimmen ("prezent od jej majestatu cesarzowej Augusty dla towarzystwa kobiecego w Grimmen").

Pruska królowa i późniejsza cesarzowa Augusta von Sachsen-Weimar-Eisenach (1811 – 1890), żona cesarza Wilhelma I, utworzyła w 1866 roku narodowe towarzystwo kobiet. Zajmowały się one m.in. rannymi i chorymi żołnierzami. Powstała później sieć towarzystw kobiecych. Takie towarzystwo w Grimmen powstało 3 października 1884 roku w renomowanym "Hotelu Homeyer" i w momencie założenia liczyło 108 członków.

16 grudnia Augusta przyjęła towarzystwo z Grimmen do głównej organizacji. Z tej okazji wysłała do miasta własnoręcznie podpisany dyplom, który od tego czasu wisiał w sali lokalu towarzystwa. Prezesem zarządu została grafina Thoma Wachtmeister z Bassendorf.

Na pierwszym posiedzeniu zarządu ustalono: "zadaniem towarzystwa w pierwszej linii jest jak najszybsze ukierunkowanie działań gminy diakońskiej w Grimmen oraz Loitz". Inne aktywności to organizowanie koncertów charytatywnych oraz sztuk teatralnych. Cesarzowa regularnie przekazywała na te cele dary, w tym prawdopodobnie także prezentowaną karafkę (1885).

Po śmierci cesarzowej w 1890 roku protektorat na towarzystwem kobiecym przejęła Auguste Victoria (1858 – 1921), żona wnuka Augusty i późniejszego cesarza Wilhelma II.

Karafka mogła być także podarunkiem od niej. W 2013 muzeum nabyło ten eksponat.