Korona panny młodej

• Wełna, jedwab, haftowane
• około 1900 rok
• wysokość: 10-20 cm

Na wszystkich wiejskich obszarach Europy, a także poza nią, do splendoru panny młodej należało noszenie ślubnego odzienia, zwieńczonego zwykle ozdobnym nakryciem głowy, które znacznie odróżniało się od ubrania noszonego na co dzień. W tej dziedzinie w Europie Środkowej stosowano właśnie korony panny młodej. Prawie 20 tych filigranowych nakryć głowy zachowało się ma terenie księstwa Ratzeburg. Ramę korony wykonywano z drutu owiniętego materiałem, a poszczególne korony różniły się kształtem jedynie nieznacznie. Te cylindryczne, wysokie na 10-20 cm ramy były następnie ozdabiane srebrnymi nićmi, igłami (Bäwernadeln), małymi farbowanymi, szklanymi paciorkami, kolorowymi kwiatami z tkaniny lub papieru oraz piórami.

Dla panien młodych noszenie takiej korony było najwyższym zaszczytem, tym bardziej bolesne było odmówienie jej jego zaszczytu. Powodem takiej decyzji był przypadek, gdy panna młoda odbyła już stosunek przedmałżeński lub wychodziła ponownie za mąż, jako wdowa. Interpretacje prawa ludowego były bardzo różne. Stroje ślubne z Schönbergu i Rehny były bardzo kolorowe oraz ozdabiane wstążkami od dekoltu aż do rąbka spódnicy. Doskonałym tego przykładem pozostają również barwne korony panien młodych.