Wendelring (naszyjnik wieńcowaty) i cioseł topora

• Epoka brązu
• około 600 l. p. Ch.
• Średnica Wendelring: 21,4 cm
• długość ciosła: 6 cm
• Depozyt Muzeum w Stralsundzie

W 1933 roku w czasie orki w pobliżu Grieben znaleziono fragment spiralnego pierścienia z brązu. Wiosną kolejnego roku światło dzienne ujrzała druga połowa pierścienia oraz głowica topora.

Wendelring został złamany na dwie połowy i wygięty. Ma skręcony korpus, którego kierunek obrotu zmienia się siedmiokrotnie. Oba końce są nieskręcone, mają przekrój kwadratowy i są zagięte w ten sposób, że tworzą haczykowate końce. Należy on do naszyjników wieńcowatych o szerokich żebrach, które występowały w późnej epoce brązu i wczesnej epoce żelaza.

Z tego okresu pochodzi także głowica topora. Jest ona stosunkowo delikatna, co jest typowe dla tego okresu.

Ma ona dzwonowate, schodkowane, szerokie strony boczne, i wyłamane oczko z obręczą. Ponieważ naszyjników wieńcowatych typu Wendelring oraz trzonków toporów nie używano jako elementów pochówku, należy uznać je za znaleziska, które trafiły do ziemi jako element ofiarny.