Meklemburgia-Pomorze Przednie ze swoimi klifami, wybrzeżami, wzgórzami, jeziorami, rzekami i „płaskimi terenami” jest efektem ostatniego zlodowacenia. Zlodowacenie Wisły (ok. 115 000 - ok. 10 200 lat p.n.e.) wytworzyło rożne formy terenu w sposób niemal modelowy. Najbardziej widoczna jest pomorska morena czołowa. Ten margines lodowy z fazy pomorskiej (ok. 15 200 - ok. 14 800 lat p. n. e.) przecina kraj niczym girlanda z północnego zachodu na południowy wschód. Po ustąpieniu lądolodu na zimnych stepach zadomowiły się pionierskie rośliny, takie jak Bażyna czarna czy Brzoza karłowata. Wielkie zwierzęta epoki lodowcowej: mamuty, jelenie olbrzymie, renifery i łosie zaczęły migrować. Wraz z postępującym ociepleniem klimatu zaczęły rozrastać się lasy. Po sośnie i brzozie pojawiają się lipy, a wreszcie buk miedziany.
Ludzie osiedlają się tu od późnego paleolitu (10 000 - 8 000 p.n.e.). W epoce neolitu (3000 - 1800 lat p.n.e.) rozpoczęto karczowanie lasów, aby uzyskać tereny uprawne. Dalsze zasiedlenie i użytkowanie terenu spowodowało cofanie się lasów. Dopiero w XIX wieku po nadmiernej eksploatacji rozpoczęto regulowaną gospodarkę leśną. Ponowne zalesienie stworzyło monokultury – wysoce produktywne, ale delikatne ekosystemy o niskiej różnorodności biologicznej. W XX wieku również w Meklemburgii powstał ruch na rzecz ochrony przyrody i środowiska, który domagał się ochrony zagrożonych wymarciem zwierząt i roślin oraz ich siedlisk. Także w leśnictwie, pod koniec stulecia, rozpoczęły się zmiany. Siedliska leśne poprzez zwiększenie udziału drzew liściastych mają stać się bardziej różnorodne.
