Polityka 1600 - 1650

W 1621 roku doszło do drugiego podziały krainy, w wyniku czego powstały księstwa Mecklenburg-Schwerin oraz Mecklenburg-Güstrow. W latach 1618-1648 Meklemburgia doznała wielu zniszczeń w czasie wojny trzydziestoletniej.

W 1628 roku Meklemburgię zajęły wojska cesarskiego dowódcy Albrechta von Wallensteina. Książęta meklemburscy zostali przez cesarza usunięci, a Wallenstein został mianowany na księcia, niezależnego od cesarstwa. Wprowadzone przez niego reformy zostały cofnięte, po jego zabójstwie w 1634 roku. Wismar wraz z wyspą Poel i urzędem Neukloster przypadły w wyniku pokoju westfalskiego z 1648 roku Szwecji. Książęta meklemburscy otrzymali biskupstwa Schwerin oraz Ratzeburg, którymi wcześniej władali, jako księstwo świeckie.

Wojna trzydziestoletnia (1618-1648) przyniosła zniszczenie krainy. W 1628 roku cesarskiemu dowódcy Albrechtowi von Wallenstein, nie udaje się zdobyć Stralsundu. W 1630 roku król szwedzki Gustaw II Adolf wylądował na wyspie Uznam z silną armią, zajął Szczecin i zawarł sojusz z księciem pomorskim Bogusławem XIV. W 1637 roku wymiera ród pomorski. To wzmogło rywalizację szwedzko-brandenburską, która trwała aż do pokoju westfalskiego w 1648 roku.

Pomorze Przednie wraz ze Stralsundem i Rugią, a także część Pomorza Przedniego wraz ze Szczecinem, wyspą Wolin i ujściem Odry przypadły Szwecji. Doprowadziło to do uzyskania przez te obszary podwójnego statusu jako szwedzkiej prowincji i terytorium cesarskiego. Brandenburgii przypadł Kołobrzeg wraz z biskupstwem kamińskim.