Polityka 1800 - 1850

Meklemburgia została w 1806 roku zajęta przez wojska francuskie. W 1813 roku książęta meklemburscy jako pierwsi wystąpili z napoleońskiej Konfederacji Reńskiej. Na Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku został utworzony Związek Niemiecki. W Zgromadzeniu Związkowym reprezentowanych jest 39 krajów niemieckich i wolnych miast z łączną liczbą 70 głosów – Meklemburgia-Schwerin dysponuje dwoma głosami, a Meklemburgia-Strelitz jednym. W 1818 roku w Parchim powstaje wyższy sąd apelacyjny dla obu księstw, który w 1840 roku zostaje przeniesiony do Rostocku.

Do 1840 roku bardziej liberalne prawa miejskie zostają wprowadzone w życie w 16 miastach. W wyniku wiosny ludów 1848/1849 powstaje zasadnicza ustawa państwowa, uchylona w 1850 roku w ustawie zwanej "Freienwalder Schiedsspruch”.

Król Gustav IV w 1806 roku znosi konstytucję lokalną i ogłasza Pomorze Szwedzkie prowincją cesarską. System przewidywał czterostanowy rząd, w którym sejm tworzyliby szlachta, duchowieństwo, mieszczanie i chłopi. Zdobycie regionu przez Napoleona Bonaparte w 1807 roku przekreśliło te plany.

W 1806 roku Pomorze Pruskie zostało zajęte przez Napoleona. Major Ferdinand von Schill ginie podczas powstania w Stralsundzie w 1809 roku. Od 1812 roku Pomorze staje się punktem zbornym armii napoleońskiej w kampanii przeciwko Rosji carskiej.

Na Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku Prusy otrzymują Pomorze Szwedzkie na mocy tzw. Patentu Posiadania. Prowincja pomorska zostaje podzielona na rejencje: Szczecin, Köslin oraz Neuvorpommern.

W związku z wiosną ludów, w 1848 roku Prusacy organizują na Pomorzu pierwsze powszechne i wolne wybory do pruskiej Izby Reprezentantów i Zgromadzenia Narodowego. Konserwatywny Maximilian Graf von Schwerin-Putzar robi wielką karierę. W 1848 roku zostaje pruskim ministrem kultury, a później ministrem spraw wewnętrznych.