W 1653 roku na ziemiach pomorskich zostaje ustalona granica między Szwecją a Brandenburgią. Królowa szwedzka Krystyna zostaje suwerenem ziem pomorskich na lewym brzegu Odry, w tym Szczecina. W 1654 roku regencję przejmuje jej kuzyn Karol X Gustaw. Następcą zostaje jego syn Karol XI. W 1663 roku stany akceptują rząd szwedzko-pomorski i własny sejm stanowy. Finanse państwa są zrestrukturyzowane. Stralsund jest rozwijany jako twierdza.
Handel na Pomorzu Szwedzkim nastawiony jest na rynek krajowy i eksport żyta lub słodu. To promuje miasta portowe. Liga Hanzeatycka spotyka się po raz ostatni w 1669 roku.
Szwedzi zamierzają zagospodarować swoje tereny na południowym wybrzeżu Bałtyku.
Uniwersytet w Greifwaldzie otrzymuje hojne dofinansowanie i staje się pomostem dla kultury i nauki przez Bałtyk. Zamki w Szczecinie i Wolgast pozostają rezydencjami. Carl Gustav Wrangel zostaje generalnym gubernatorem na Pomorzu Szwedzkim.
Prusy próbują wzmocnić swoją pozycję poprzez wojny.
Wylesiony region nadmorski staje się opustoszały. Wilki napadają na wsie i miasteczka. Założona przez Szwedów stocznia w Kaseburgu koło Świnoujścia upada po wycięciu lasu. Huty szkła potrzebują twardego drewna na wysokie temperatury. W 1665 roku w Stolzenberg koło Rothenklempenow powstaje najbardziej dochodowa huta szkła na Pomorzu.
Wielcy właściciele ziemscy przejmują opuszczone tereny i obsadzają stanowiska kooperantami, komornikami i chałupnikami. Chłopi zostają niemal całkowicie zlikwidowani. Zostało to określone w zarządzeniu chłopskim z 1670 roku.
Po 1648 roku granice rozdzielają rodziny i kontakty kulturowe. Rodziny szwedzkie i pomorskie zrastają się, tworząc nową klasę wyższą.
Obie części kraju pozostają protestanckie. W Kołobrzegu natomiast elektor brandenburski zezwala na osiedlenie się zboru reformowanego.
